Omdat dit een blog is voor oud NN-ers leek het me wel leuk om eens wat oude herinneringen op te halen uit mijn tijd bij NN, zo lang geleden alweer! Ik kwam op dit idee toen ik laatst oude fotoalbums aan het doorbladeren was. Tegenwoordig maak je van die handige digitale fotoboeken maar ik heb nog rijen ouderwetse fotoalbums die bijna uit elkaar vallen. Veel foto's van meestal matige kwaliteit, maar de leuke herinneringen die ze oproepen zijn er niet minder om! De oudere foto's heb ik inmiddels gedigitaliseerd met een fotoscanner; dat was echt een leuk klusje in deze corona-tijd!

Ik ben blij dat ik nog zoveel foto's heb van mijn tijd bij NN, zoveel mooie herinneringen! Ik ben begonnen als directiesecretaresse en mijn eerste baas was Paul Nouwen, destijds directeur NN Leven. Voornamen werden in die tijd overigens niet gebruikt, zeker niet door ondergeschikten. Het was een geweldige en ook leerzame tijd. Afgezien van het feit dat het een veeleisende, maar ongelofelijk leuke baas was om voor te werken, vond ik de totale sfeer in het hele kantoor ook ontspannen en collegiaal. Wat hebben we veel gelachen! Het kantoor van NN Leven zat toen nog op de Schiekade. Er was uiteraard nog geen internet, geen mobiele telefoons en we werkten met die ouderwetse elektrische typemachines met carbonnetjes achter het papier. De interne post ging in kleine boterhamzakjes of in gatenmappen. En hoe relaxed was de correspondentie: de brief of memo ging in het UIT-bakje en je kon rustig een paar dagen wachten op antwoord. En dan het geluid van de rammelende koffiewagen als Thea langskwam met de koffie. Andere tijden!

Als Nouwen in de beginjaren iemand op zijn kantoor wilde spreken ging dat makkelijk. Ik belde die persoon en die kwam zo snel mogelijk; hij werd tenslotte opgeroepen door de directeur. Dat veranderde in de loop der jaren. Iedereen ging iedereen tutoyeren en de afstand tot de directie werd ook anders. Het kwam dan regelmatig voor dat ik voor mijn baas iemand belde die hij wilde spreken en die daar dan even geen tijd voor had.
Ik wil niet zeggen dat het allemaal beter was vroeger! Integendeel, wat zouden we moeten doen zonder al die geweldige communicatiemiddelen die er tegenwoordig zijn. Als ik eraan terugdenk wat een werk het vroeger was om alleen al een vergadering te beleggen. Ik kon er soms uren mee bezig zijn want je moest iedereen apart per telefoon zien te bereiken en dan iedereen weer bellen om te bevestigen. En dan had je soms een baas die, als ik net de hele handel bij elkaar had op de goeie tijd, vertelde dat het eigenlijk later gepland moest worden… Nu heb je dat via computerprogramma's en apps allemaal zo geregeld en het is ook handig dat iedereen mobiel altijd bereikbaar is. Ik weet nog dat Nouwen voor het eerst een autotelefoon kreeg, zo'n kast van een ding. Er was altijd veel storing en gekraak, maar ik vond het maar wat interessant en spannend als hij uit de auto belde!
Maar de tijden veranderden snel, het internet was in opkomst en ook dat waren interessante ontwikkelingen. Ik weet nog hoe bijzonder het was toen mijn collega mij voor het eerst een e-mail ging sturen! Door de nieuwe communicatiemiddelen is de functie die ik toen had natuurlijk ook totaal anders geworden, ik denk dat de titel niet eens meer bestaat. Maar ik ben blij dat ik die leuke jaren op de Schiekade en ook de eerste jaren in het nieuwe kantoor op het Weena heb meegemaakt.

De foto's die ik heb zijn met name van al die speciale evenementen; er werd toen veel georganiseerd, zowel voor de tussenpersonen als voor de het eigen personeel. Er werd veel creativiteit aan de dag gelegd om het elke keer weer speciaal te maken. Ik was ook vanaf het begin betrokken bij de organisatie van de golfdagen voor de tussenpersonen, altijd geweldige evenementen! Er waren ook regelmatig directie ontvangsten voor 25- en 40-jarige jubilarissen. Ik denk dat zoiets ook niet veel meer voorkomt omdat er tegenwoordig zo snel van baan wordt gewisseld. Toch krijg je dan nooit die betrokkenheid bij je werkgever die er in die tijd was. Zoals Angela in een van haar blogs schreef over "Blijf van mijn NN af!" dat gevoel herken ik helemaal, die trots op het bedrijf waar je voor werkte. Ik kijk dan ook nog steeds met een "oranjegevoel" terug op die mooie jaren bij NN Leven!

Op de foto zit ik met Paul Nouwen en zijn opvolger Philip Charls. Ik kan me de namen van de directie chauffeurs die er naast staan niet meer herinneren, maar misschien herkent een lezer ze wel?