Polisaanhangsels tikken...
In de afgelopen koude en vooral ook natte voorjaarsdagen heb ik me op een nieuwe uitdaging gestort. Het schrijven van een (mini) biografie. Leuk om te doen en een goede test of je geheugen nog veel heeft opgeslagen op de grijze schijf. Uiteraard is er over NN nogal wat te schrijven, zeker als je daar bijna een levenlang hebt gewerkt. Eigenlijk ben ik bij toeval terecht gekomen bij de toenmalige Nationale. Op de atletiekclub, AVG'26 in Groningen, waarvan ik lid was trainde ook een wat oudere plaatsgenoot die in het dagelijks leven een mooi assurantiekantoor had. Tijdens een toevallig gesprek legde hij mij uit dat ik 'geknipt ' was voor het vak in de buitendienst bij een verzekeraar. Ik had geen idee wat zo'n baan zou inhouden, maar was wel benieuwd naar meer informatie. Dus regelde hij een introductie bij de Nationale Levensverzekerings-Bank N.V., wat wel enigszins onverwacht was, want mijn plaatsgenoot deed veel zaken met de Hollandsche Sociëteit. Volgens hem een chique club, maar bij de Nationale kende hij toevallig ook een paar mensen op de afdeling Buitendienstzaken van het hoofdkantoor. Bovendien was de Nationale een club van betekenis door de recente fusie met de Nederlanden van 1845. 

Dus ik afgereisd naar Rotterdam, naar de Schiekade nummer 130 (?). Prettig ontvangen op Buitendienstzaken en voor ik het wist werd ik aangenomen door ene Mr. K.R.Tinga (niet veel later opgevolgd door Drs. van Egmond). Voor de goede orde moest ik ook nog even langs Mej. de Heer, secretaresse van de directeur buitendienst Paul Nouwen, en kennelijk viel ik bij haar in goede aarde. Ze deed waarschijnlijk ook mee aan de selectie, stelde wat vragen en ik mocht weer gaan. Een directeur kreeg ik niet te zien. Die zaten in een soort heilige gang aan de voorkant van het gebouw. De eerste directeur die ik overigens mocht ontmoeten was Mr. Fruitema. Ik dacht toen even dat ik in een cabaret voorstelling was beland. Humor en toch ook wel redelijk bekakt….. Maar ik vond het wel wat hebben. Bij een korte introductie bij Marketing (PM&R) was het ook wel even wennen. Daar reed de baas van die club, Mr. Okhuijsen (schrijf ik die naam goed??) op een driewieler kinderfietsje rondjes door de gangen…. Grote pret op de afdeling. Maar goed: Frits mocht dus aan de bak. Het werd nog even spannend overigens. Ik ben nog geen maand in dienst als ik gebeld wordt door Rien Bal, sportchef van het Parool. Hij kent mij goed uit mijn actieve sportverleden (atletiek). Of ik junior verslaggever wil worden bij het Parool. Na een paar nachtjes onrustig slapen haak ik af. Ik had een goed gevoel bij de Nationale! Een gevoel dat mij nooit heeft verlaten. Voelde als mijn club! Omdat de opleiding nog een paar maanden op zich liet wachten mocht ik beginnen op de grote zaal. Polis aanhangsels tikken!! Vooral begunstigingswijzigingen. Dus eenvoudige teksten voor de beginners. Ik kon nauwelijks typen en slechts met twee vingers.... Maar ik sloeg me er doorheen. Spannend, en weten jullie het nog? Van die gele kartonnen bonnetjes met verschillende bedragen erop voor de lunch…

Daar scheurde de dame aan de kassa na een blik op je dienblaadje een paar stukjes vanaf voor de betaling. Er ging een hele wereld voor me open. Bovendien vond ik het wel gezellig in die grote eetzaal. In het schimmige gedeelte van mijn geheugen ben ik de locatie waar ik logeerde tijdens de opleiding even kwijt. Vlakbij het hoofdkantoor herinner ik me. Elke dag naar het Praktijkcentrum voor de opleiding. O. Dijkstra, een Fries, was daar de baas. Als buitendienstman was je vooral aangewezen op goede contacten met de afdeling buitendienstzaken. Je weekrapporten, kilometerstaten van de auto (toen in detail door mijn echtgenote ingevuld!) en declaraties werden daar minutieus uitgeplozen en gecontroleerd. En als buitendienstman kon je in aanmerking komen voor een vakantiehuisje, tot in het buitenland toe! Dat was een geweldige extra faciliteit. En dat voerde ook tot spannende gesprekken thuis. Waar willen we graag naar toe en hoe regelen we dat.

En, uiteraard mochten de kinderen ook mee beslissen en die wilden maar één ding: naar het buitenland. Niks naar Katwijk of Zoutelande. Naar de zon, naar Spanje!! Juffrouw Heidema was op de afdeling Buitendienstzaken de spin in het web bij die vakantie toezeggingen.
En dus gooide ik daar alle ijzers in het vuur, met als resultaat een vakantie naar Tarragona in Spanje. Twee leuke appartementjes naast elkaar voor het hele gezin.
Een heel avontuur met de VW Kever van de baas met de koters en alle bagage erin en uiteraard over Luxemburg voor goedkope benzine!! Ruim 1600 kilometer. Mijn vrouw las de kaart. Regelmatig zaten we fout…...dus wel enige discussie, maar we haalden de eindstreep. Onderweg in Frankrijk slapen in een stoffig hotelletje, want het budget was nogal beperkt. Maar de vakantie in Taragona was geweldig. Mijn kinderen kunnen zich het nu altijd nog perfect herinneren. Pfff lang geleden maar een mooie tijd met mooie herinneringen. Wordt (misschien) vervolgd.

Frits Boss 

Met de kever naar Tarragona in Spanje....