Ze zat er nog: Lia de receptioniste die me in de tijd dat ik nog bij Nationale-Nederlanden werkte altijd zo vriendelijk begroette als ik 's morgens het pand betrad. Ze herkende me ook nog toen ik na vele jaren weer eens het gebouw Delftse Poort bezocht. Eigenlijk had ik er niets te zoeken, maar na een lange treinreis was ik toe aan een sanitaire stop. Verder dan het toilet en de receptie kwam ik niet. Ik kreeg nog wel een kopje koffie, maar het gebouw ingaan mocht niet. Terwijl ik graag had willen zien hoe het geworden was na alle verbouwingen waarover ik ex-collega's had gehoord. NN was echter allang niet meer de enige gebruiker van het pand en dus golden er strenge regels.
Gelukkig werd die kans op een nostalgische trip naar mijn vroegere werkplekken recentelijk alsnog geboden. Als eerste in de Haagse Poort. Daar vergaderde de Ledenraad met het bestuur van onze vereniging. Het vroegere koepelrestaurant, dat niet meer gebruikt werd, fungeerde als vergaderlocatie. Dominique van Ruiten van Facilitair Management verzorgde vol enthousiaste een rondleiding door het gebouw. Vrijwel niets leek meer op vroeger. Het begon al met de entreehal die is vergroend met echte bomen in grote plantenbakken. De door mij altijd zo vervloekte kantoortuinen waren omgebouwd tot flexwerkplekken, overlegkamertjes, praathoekjes en ontspanningsruimtes waar spelletjes kunnen worden gespeeld. Het moet de nieuwe manier van werken faciliteren. Omdat de medewerk(st)ers tegenwoordig vooral thuiswerken en vaak maar één of twee dagen naar kantoor gaan is op de begane grond een café gevestigd waar ze elkaar elke donderdag aan het eind van de werkdag bij een gezellige borrel alsnog kunnen ontmoeten, om toch enige saamhorigheid te kweken.Volgens hetzelfde principe is ook het gebouw Delftse Poort herschapen. Hier waren de gevolgen van het thuiswerken nog duidelijker zichtbaar. Waar we vroeger zowel de lage als de hoge toren bezet hielden had NN nu nog maar een paar verdiepingen in gebruik. Binnenkort gaat dat aantal zelfs nog verder omlaag. Toen we er onlangs een vergadering van de Ledenraad hadden gaf Dominique van Ruiten opnieuw een rondleiding en bevlogen uiteenzetting van de ambitieuze doelstellingen die NN heeft op het gebied van hergebruik van kantoorspullen, de milieu-impact en het toepassen van gezonde materialen. Ik keek mijn ogen uit. Op een van de etages waar ik vroeger werkte was zelfs een stuk uit de vloer gezaagd om een trap te kunnen maken naar de daaronder gelegen verdieping. Vroeger moesten we via het onaantrekkelijke trappenhuis naar beneden als we niet met de lift konden. Natuurlijk ging ik ook even op zoek naar de plek waar mijn laatste werkkamer was voor ik met pensioen ging. Die bleek nu dienst te doen als opbergruimte. Het deed me beseffen dat ik in die twee gebouwen alleen nog in mijn gedachten het verleden kon herkennen.