Ik heb me wel enthousiast aangemeld voor deze blog, maar waar moet ik beginnen? Dit gaat over mijn wereld, die ver afstaat van de meesten, dus voor wie is dit interessant? Mensen die mij nog kennen uit de NN-tijd weten wellicht dat wij, ruim 10 jaar geleden, zijn geëmigreerd naar Thailand. Sommigen hebben wel eens wat verhalen gehoord en ik kreeg soms via LinkedIn concrete vragen over onze emigratie. Voor anderen ben ik een totaal onbekende met als enige connectie "good old NN". Maar ja, je moet ergens beginnen, dus eerst een introductie.
De meest gestelde vraag is natuurlijk: waarom zijn jullie vertrokken en waarom naar Thailand? Daar kan ik kort over zijn want we hadden genoeg van de Hollandse winters en we voelen ons beter in tropische landen. Eenmaal gestopt met werken en nog redelijk jong zochten we bovendien een nieuwe uitdaging in ons leven. We hebben geen kinderen dus de stap om te vertrekken is daardoor makkelijker. Het idee was eerst om te overwinteren maar na een half jaar in Thailand wilden we eigenlijk al niet meer terug. We hebben veel gereisd en Thailand was onze keus omdat we ons in dat land het prettigst voelen. Voor ons, al 35 jaar enthousiaste golfers, is het hier bovendien een paradijs! Heerlijk om het hele jaar door te kunnen golfen op de mooiste banen in een luchtige outfit (want het is altijd heet!). En als het regent en sneeuwt in Holland, zitten wij in een T-shirtje buiten aan het zwembad! Natuurlijk zijn er ook nadelen aan het leven hier maar er zijn veel meer voordelen en wij hebben tot nu toe geen enkele spijt van ons vertrek. Het officieel uitschrijven uit Nederland en emigreren naar een land met een totaal andere cultuur is een serieuze stap. Er komt veel bij kijken, maar dat maakt het allemaal ook boeiend en leerzaam. Er zijn veel leuke onderwerpen om over te vertellen en ik kijk er naar uit om die bijzondere ervaringen te delen.
Laat ik eerst beginnen met iets dat ons allemaal bezighoudt: Covid-19. We hebben uiteraard regelmatig contact met familie en vrienden, die meestal verbaasd maar ook wel jaloers kijken naar onze situatie. In een aantal opzichten lopen ze in Thailand achter in vergelijking met de Westerse wereld. Maar wat Covid betreft is het hier vanaf het begin goed aangepakt. Wij hadden zoals vele landen vanaf maart 2020 een volledige lockdown en die duurde bij ons tot half mei. Maar hier ging ook de grens dicht, niet alleen voor toeristen, maar ook voor bewoners die op dat moment in het buitenland waren. Vrienden van ons moesten noodgedwongen 5 maanden in Australië doorbrengen voordat ze weer terug mochten komen (na 2 weken quarantaine). Maar door alle strenge maatregelen was het wel snel onder controle. Sindsdien hebben we gewoon alles kunnen doen en scholen, winkels en restaurants zijn open. Alleen grote evenementen, concerten e.d. zijn nog niet toegestaan. Voor een land dat zo afhankelijk is van toeristen is deze crisis extra zwaar. Gelukkig gaan de grenzen langzamerhand weer open dus we hopen snel op verbetering. Toch is het opvallend dat, ondanks het feit dat er al maanden nauwelijks besmettingen zijn, iedereen altijd en overal met een mondkapje op loopt. In Nederland zijn ze helaas niet overtuigd van het nut, in Thailand (en andere Aziatische landen) wel. Je weet niet beter, je gaat de deur uit en je zet je mondkapje op. En overal wordt je temperatuur gemeten, soms wel 10x op een dag als je gaat shoppen! We voelen ons hierdoor wel veilig en beschermd. Het scheelt dat de Thaien volgzaam zijn, er zijn geen actiegroepen of demonstraties, althans niet over mondkapjes ?!
