Op leven en dood…

Ik kom bij door een gruwelijke pijn. Het is steenkoud op een harde grond. Nat en kleverig. Geuren van vuil en rot, benzine en ijzer. Het is donker. Ik probeer te zien, maar ik zie niets. Ik ben suf. De pijn gaat over in een klem op mijn borst, die snel toeneemt. De druk neemt snel toe. Er begint iemand aan me te sjorren. Ik weet het allemaal niet meer en zak weer weg … .

Er ontstaat een afstand. De pijn wordt minder relevant. Mijn geest keert zich naar binnen als het ware om de werkelijkheid te ontvluchten. Het lijkt aangenaam te worden. Ik voel de warmte van mijn moeder die haar kind in de armen heeft. Een gevoel van liefde en hulpeloosheid overspoelt me. Ik zie gezichten, naasten en om de een of andere reden ook gezichten die ik vergeten ben. Ik word meegenomen op een reis met emoties en impressies. Ik zie m'n meisje, voel het verlangen. Ik ben weer klein en oud tegelijk. Geboortes van mijn kinderen komen voorbij. Ze worden groot. Is dat … ? Nee, het is mijn kleindochter. Ineens weet ik alles weer, namen en gezichten. Spijt en geluk. Ik probeer te bewegen, maar het gaat niet. Ik moet loslaten, maar de trein aan herinneringen raast verder. Het is een eindeloze reis waarbij ik alle notie van tijd verlies.

Ik zie mezelf hoog van een afstand liggen en mensen met gele hesjes zijn bezig met me. Er ontstaat een groep mensen. Er wordt geschreeuwd. Ik word op een brancard gehesen. Ik voel het niet en zweef weg. Een gevoel van laat maar gaan komt over me. Ik zweef weg … .

Ik drijf in een wolk naar een rand, die overloopt. Ik weet dat ik dan in een warm bad terecht kom. Licht, veel licht, wit licht. Iemand of iets die staat te wenken. Ik wil wel, het is goed. Het is aantrekkelijk om je over te geven. Ik ben zolang niet naar een kerk geweest, maar het moet God zijn die daar staat. Iedereen heeft daar zijn eigen belevenis bij. 's Nachts in het donker, wil ik nog wel eens contact zoeken. Vragen om antwoorden, om hulp. Bezwering van angsten om wat iedereen om me heen zou kunnen overkomen. Terwijl ik voortzweef naar de rand, komt er twijfel. Wat laat ik achter, is het allemaal goed? Moet ik nog …? Het besef van de pijn van nabestaanden. Ik weet het allemaal niet meer en val in een duister gat.

Een forse scheut pijn schiet door mijn lichaam. En nog een. En nog een. Reanimatie. Ik kom bij en probeer mijn ogen te openen. Ik hoor iemand zeggen "Hij komt bij. We houden hem in coma voor herstel". Ik voel een naald mijn arm in gaan en zak weer weg. Het is goed en ik zak weg in een diepe dromenloze slaap.

We praten eigenlijk niet met elkaar over de dood. Niet echt. Dood is dood. Of leef je door in een andere gedaante. De hemel en de hel. Reïncarnatie? Hoe gaat dat dan. We zouden dat vaker moeten doen. Al is het maar om de dood niet als een verrassing te laten komen. Dood is niet altijd slecht. Soms komt het als de welkome verlossing van een leven, dat als een strijd wordt ervaren, de pijn van een ziekte, fysiek of mentaal, die kan worden beëindigd. Of een ondraaglijke herinnering aan een geliefde die er niet meer is. Die je nog zo graag had willen koesteren. Iedereen zou over zijn eigen overlijden moeten kunnen beslissen. Maar dat gaat niet altijd. Door de wet of door een geleidelijke aantasting van je hersenen. Stel niet uit tot morgen wat je nu belangrijk vind.

Iedereen fantaseert wel eens over hoe het einde komt. In een split second, geleidelijk in je slaap, een welkom einde aan een slopende ziekte of door een ongeluk. Niemand die het weet. Maar dat het komt, is zeker. Dan kan je maar beter het gevoel hebben, dat je het allemaal goed geregeld hebt. Of in ieder geval het hebt geprobeerd. Die eindeloze reis van emoties en vervormde herinneringen in een fractie van een seconde kan een eeuwigheid gaan duren. Daar wil je van genieten en mag geen horror worden. Regel je zaken goed nu het nog kan. Maak recht wat krom is en maak goed wat nog scheef zit in de relatie met je naasten. En geniet van het leven alsof elke dag je laatste is. Het leven is een eenmalig cadeau, dat in al zijn pijn en liefde slechts eenmaal aan je wordt gegeven. Maak er wat van. Als je dit leest is het nog niet te laat!