2000N

Terwijl ik de laatste blog van Kees Bruijn lees, over zijn afscheid in 2004 van NN, komt mijn ega de kamer binnen en legt een golfbal op mijn bureau met het logo van de Golftrofee 2000N. Toeval? Toeval bestaat niet heb ik ooit in een college geleerd, maar de spreker was een Belgische hoogleraar, dus neem ik het met een korreltje zout. Ik kan me niet herinneren ooit een golftoernooi rond 2000N te hebben bijgewoond. Dus ook niet waar die golfbal vandaan komt. Verdwenen in het mistige gedeelte van mijn geheugen. Op de ledendag van onze club op 30 mei j.l. hoor ik van een collega dat het een wedstrijd op de Pan is geweest. Langzaam komt er dan bij mij een vage herinnering boven, maar die gaat niet over de wedstrijd, maar over een rondje vóórspelen met Siemon Vegter (lid op de Pan), Jan Parlevliet, Donald Drost en Frances Luns. Ik mocht mee als caddie!! Dus een karretje duwen of trekken maar niet spelen en helpen een afzwaaier te zoeken.….

Mijn vrouw en ik spelen regelmatig een rondje van negen holes. Ze krijgt op elke hole twee slagen extra en als ze een beetje in vorm is moet ik flink aanpoten om bij te blijven. Daarnaast vind ze ballen zoeken een leuke hobby. We spelen altijd 's morgens in de vroegte en hebben dus nooit druk van achteren en alle tijd om op bekende plekjes wat ballen te vinden. Vooral op plaatsen waar de longhitters een afzwaaier hebben en vaak niet zelf gaan zoeken. Zo hebben we in de loop der jaren honderden ballen verzameld, gevonden in binnen- en buitenland. Ze liggen in plastic boxen van Action in de schuur. Verkopen beslist mijn vrouw, die wil opruimen. Ik aarzel maar ga akkoord. Honderd ballen voor 20 euro. Via marktplaats. Allemaal zorgvuldig schoongemaakt door mijn vrouw. Ballen met een mooi logo houdt ze trouwens zelf! In een week tijd verkopen we er 700.

De opbrengst gaat naar een goed doel. Maar terug naar die bal met het logo van de 2000N Golftrofee, op de Pan dus.

2000N .Een reorganisatie die vele oud collega's met gemengde gevoelens zich zullen herinneren. Voor mij een bijzondere reorganisatie. Ik ben net terug van een mooie, maar intensieve studie van een kleine vier maanden in Lausanne bij het prestigieuze IMD. Tijdens de laatste colleges krijgen we les van een Amerikaan in organisatie-structuren. Daarbij is hij zeer uitgesproken over matrix organisaties. Gedoemd om te mislukken! En dus terug in Nederland val ik midden in de reorganisatie van NN naar een matrix structuur. Mijn broek zakt af. Wie heeft dat in vredesnaam bedacht? Bert Richaers mag het geheel in goede banen leiden en staat bepaald niet open voor kritische suggesties. Er vallen direct al slachtoffers bij het nieuwe model. De sfeer is slecht onder het management. Er zijn enkele enthousiastelingen, de zogenaamde trekkers, die zich sterk maken voor het nieuwe model en hopen op een mooie nieuwe plek voor zichzelf, maar het merendeel ziet het wat op afstand aan. In de eerste overleg vergaderingen zie je direct al een soort broederstrijd ontstaan tussen de verticale en horizontale kolommen, maar ook tussen mensen met een Leven of Schade achtergrond. Samenwerken is het credo, maar op sommige plaatsen zie je direct de strijd om de macht. Of is het vechten voor lijfsbehoud? Persoonlijk kom ik er in het nieuwe model goed af met het Landelijk Account Particulieren, later nog aangevuld met Bedrijven Schade, inclusief Volmacht en Beurs. Van die laatste onderdelen heb ik geen verstand, maar gelukkig heb ik goede vakmensen om me heen. Die slepen me er prima door. Maar ik zie collega's vertrekken, die ik zeker deskundig vind en je voelt in de organisatie dat dit geen goed model is voor een goede samenwerking en sfeer. Onderlinge concurrentie overheerst. Dus heeft die Amerikaan in Lausanne het misschien wel goed gezien. Zelf heb ik ook even overwogen op te stappen, toen ik via een headhunter werd benaderd om CEO van de Hypotheker te worden. Maar mijn NN hart was te sterk. Misschien vreemd, maar dat oranje gevoel heeft me eigenlijk nooit verlaten. Ik heb met een mooie receptie op DP afscheid mogen nemen van 'mijn NN', maar in de afgelopen jaren sprak ik oud collega's die lid zijn van de VO-NN en op een vervelende manier het bedrijf hebben (moeten) verlaten. Het is bijzonder dat velen daarbij toch nog zo'n NN hart hebben. Daarom waardeer ik de openhartige blog van Kees de Bruin, die pleit voor een VO-NN met een warm hart voor alle voormalige medewerkers. Waarvan akte!

Frits Boss juni 2022