Blogs VO-NN

Terwijl ik de laatste blog van Kees Bruijn lees, over zijn afscheid in 2004 van NN, komt mijn ega de kamer binnen en legt een golfbal op mijn bureau met het logo van de Golftrofee 2000N. Toeval? Toeval bestaat niet heb ik ooit in een college geleerd, maar de spreker was een Belgische hoogleraar, dus neem ik het met een korreltje zout. Ik kan me niet herinneren ooit een golftoernooi rond 2000N te hebben bijgewoond. Dus ook niet waar die golfbal vandaan komt. Verdwenen in het mistige gedeelte van mijn geheugen. Op de ledendag van onze club op 30 mei j.l. hoor ik van een collega dat het een wedstrijd op de Pan is geweest. Langzaam komt er dan bij mij een vage herinnering boven, maar die gaat niet over de wedstrijd, maar over een rondje vóórspelen met Siemon Vegter (lid op de Pan), Jan Parlevliet, Donald Drost en Frances Luns. Ik mocht mee als caddie!! Dus een karretje duwen of trekken maar niet spelen en helpen een afzwaaier te zoeken.….

Mijn vrouw en ik spelen regelmatig een rondje van negen holes. Ze krijgt op elke hole twee slagen extra en als ze een beetje in vorm is moet ik flink aanpoten om bij te blijven. Daarnaast vind ze ballen zoeken een leuke hobby. We spelen altijd 's morgens in de vroegte en hebben dus nooit druk van achteren en alle tijd om op bekende plekjes wat ballen te vinden. Vooral op plaatsen waar de longhitters een afzwaaier hebben en vaak niet zelf gaan zoeken. Zo hebben we in de loop der jaren honderden ballen verzameld, gevonden in binnen- en buitenland. Ze liggen in plastic boxen van Action in de schuur. Verkopen beslist mijn vrouw, die wil opruimen. Ik aarzel maar ga akkoord. Honderd ballen voor 20 euro. Via marktplaats. Allemaal zorgvuldig schoongemaakt door mijn vrouw. Ballen met een mooi logo houdt ze trouwens zelf! In een week tijd verkopen we er 700.

De opbrengst gaat naar een goed doel. Maar terug naar die bal met het logo van de 2000N Golftrofee, op de Pan dus.

2000N .Een reorganisatie die vele oud collega's met gemengde gevoelens zich zullen herinneren. Voor mij een bijzondere reorganisatie. Ik ben net terug van een mooie, maar intensieve studie van een kleine vier maanden in Lausanne bij het prestigieuze IMD. Tijdens de laatste colleges krijgen we les van een Amerikaan in organisatie-structuren. Daarbij is hij zeer uitgesproken over matrix organisaties. Gedoemd om te mislukken! En dus terug in Nederland val ik midden in de reorganisatie van NN naar een matrix structuur. Mijn broek zakt af. Wie heeft dat in vredesnaam bedacht? Bert Richaers mag het geheel in goede banen leiden en staat bepaald niet open voor kritische suggesties. Er vallen direct al slachtoffers bij het nieuwe model. De sfeer is slecht onder het management. Er zijn enkele enthousiastelingen, de zogenaamde trekkers, die zich sterk maken voor het nieuwe model en hopen op een mooie nieuwe plek voor zichzelf, maar het merendeel ziet het wat op afstand aan. In de eerste overleg vergaderingen zie je direct al een soort broederstrijd ontstaan tussen de verticale en horizontale kolommen, maar ook tussen mensen met een Leven of Schade achtergrond. Samenwerken is het credo, maar op sommige plaatsen zie je direct de strijd om de macht. Of is het vechten voor lijfsbehoud? Persoonlijk kom ik er in het nieuwe model goed af met het Landelijk Account Particulieren, later nog aangevuld met Bedrijven Schade, inclusief Volmacht en Beurs. Van die laatste onderdelen heb ik geen verstand, maar gelukkig heb ik goede vakmensen om me heen. Die slepen me er prima door. Maar ik zie collega's vertrekken, die ik zeker deskundig vind en je voelt in de organisatie dat dit geen goed model is voor een goede samenwerking en sfeer. Onderlinge concurrentie overheerst. Dus heeft die Amerikaan in Lausanne het misschien wel goed gezien. Zelf heb ik ook even overwogen op te stappen, toen ik via een headhunter werd benaderd om CEO van de Hypotheker te worden. Maar mijn NN hart was te sterk. Misschien vreemd, maar dat oranje gevoel heeft me eigenlijk nooit verlaten. Ik heb met een mooie receptie op DP afscheid mogen nemen van 'mijn NN', maar in de afgelopen jaren sprak ik oud collega's die lid zijn van de VO-NN en op een vervelende manier het bedrijf hebben (moeten) verlaten. Het is bijzonder dat velen daarbij toch nog zo'n NN hart hebben. Daarom waardeer ik de openhartige blog van Kees de Bruin, die pleit voor een VO-NN met een warm hart voor alle voormalige medewerkers. Waarvan akte!

Frits Boss juni 2022

 Na de opleiding op het hoofdkantoor in Rotterdam mag ik de wijde wereld in. Als adjunct-inspecteur leven in de buitendienst. De buitendienst van de club kent een sterk getrapt systeem. Bewuste strategie??

Adjunct-inspecteur(AI), inspecteur (I), inspecteur met assistent, districtsinspecteur (DI), hoofdinspecteur (HI), rayondirecteur (RDL), districtsdirecteur (DDL) , hoofd buitendienst en at last de directeur verkoop/marketing. Met die laatste maak ik al snel kennis, Paul Nouwen. Ik ben direct een fan. Wat een spreker is die man met een geweldige humor. Het is een feest om hem te zien optreden op buitendienst-bijeenkomsten en ook veel tussenpersonen lopen met hem weg.

Mijn eerste inzet is vrij curieus. Noord-Holland met een baas Calkhoven (DI) in Beverwijk. Bij de eerste ontmoeting stelt hij voor, na de koffie, dat ik vooral ervaring moet opdoen met goede weekrapportage. Het toeval (!) wil dat hij zelf een week of zes achterloopt met zijn rapporten en het lijkt hem een goed idee dat ik achter de schrijfmachine kruip en hem help met het wegwerken van de achterstand. Het lijkt mij een minder goed plan en de eerste ontmoeting loopt dan ook wat stroef…..Ook op het rayonkantoor in Alkmaar (met het rekenwonder Schekkerman, kantoorhoofd) loopt het niet vlekkeloos. Als ik op de punt van het bureau bij een medewerker neerstrijk gaat de telefoon. Of ik me even wil melden bij de heer Kommer (RDL), een kamer verderop. Ik krijg er flink van langs want op de punt van een bureau gaan zitten is not done.

Na een blauwe maandag in Noord-Holland wordt het zeer verrassend Rayon Groningen, Daar heeft een collega wat met de declaraties gerommeld en mocht zijn biezen pakken. Op het rayonkantoor naast de Martini toren aan de bekende Grote Markt in Groningen zitten, dankzij de fusie met de 1845, twee RDL'en. Van der Zee, een nuchtere Groninger, en Hoenders, gouden brilletje, driedelig pak en zakhorloge. Mijn gebied wordt Noord/Oost Groningen, zeg maar het huidige gebied van de aardbevingen. Van mijn DI Roemers uit Delfzijl leer ik veel van het vak en ook kurken op het biljart (drie dobbelsteentjes op een kurk in het midden op het biljart). Elke maandag samen op stap en in een stamkroegje in Siddeburen een half uurtje kurken en dan een uitsmijter eten. Daarna volgt de Zaanstreek met van Berge als DI. Met hem één keer in de week een uurtje tennissen in Zaandijk. Gelukkig win ik meestal. De Zaanstreek is wel heel wat anders dan het platteland van Groningen, maar ik kan het met de Zaankanters prima vinden. Zoals met een bekende en belangrijke tussenpersoon in Zaandam Wastora met de bekende broertjes Molenaar en soms krijg ik een kaartje van ze voor een wedstrijd van AZ'67. Ik maak er mijn eerste promotie tot Districtsinspecteur. Inspecteur met assistent mag ik overslaan…

Na een paar jaar doet zich een gouden kans voor. In een gesprek met Nouwen krijg ik de mogelijkheid over te stappen naar de buitendienst van het Fiscaal Juridisch Adviesbureau als opvolger van Jan Barendsma. Samen met Cees Weij, Joop Tersteeg en Ton Schenk mag ik een groot deel van Noord en Midden Nederland gaan bedienen. Maar uiteraard eerst de opleiding in Rotterdam. En dat gaat bloedserieus!! Mr. De Graaf geeft me bijna een jaar lang college en ik studeer me een ongeluk. Ik krijg heuse tentamens. Ik logeer ergens aan een singel in de buurt van Heineken bij de dames Pinôt. Drie zeer formele, vrijgezelle, onaantrekkelijke dames op leeftijd die een pension drijven. Vaak moet ik aanhoren dat damesbezoek NIET is toegestaan…...

Op de afdeling kan ik het prima vinden met de juristen, Frans de Vries, Ed Bousema (drs overigens) Bolt, Paul van Rooijen (ook drs) en uiteraard Daan (maar die mag ik niet bij de voornaam noemen) Pénon (met een nadrukkelijk accent op de P). Prachtige man is dat met veel parate kennis, maar hij kijkt alsof hij altijd hoofdpijn heeft. Hilarisch zijn de telefoongesprekken met zijn ega over de vraag wat er die avond zal worden gegeten. Maar ook bij de rekenwonders als Gerard van der Wel en Arnold Vrolijk in de club van Mw. Heesakker heb ik het goed naar mijn zin. De fiscaal juridische kant ligt me wel veel beter dan het rekenwerk.

Baas van het hele spul is Jan Hugo de Wit, een wat stijve en formele persoonlijkheid. Ik herinner me dat hij toch redelijk vaak in de clinch lag met Pénon en de Graaf. Geen vrienden.

De Wit wordt later opgevolgd door Els Schrauwers, een hele schok voor de sector, een vrouw als baas…..Bovendien een vrouw die soms in een spijkerbroek liep. Dat kon niet volgens een (mij bekend) directielid. Het antwoord was volgens overlevering klip een klaar. 'Toevallig kost deze spijkerbroek twee keer zoveel als jouw C&A pak'. Die kwam wel even binnen!

Na 9 maanden mag ik dus naar buiten voor het grote werk. Met jaarlijks trouwens terugkomweken en echte tentamens. De Graaf, toch wel een kamergeleerde maar met veel subtiele humor, pakt ons stevig aan. Maar ik herinner me vooral de gezellige etentjes met de collega's, vaak bij Bruintje Beer. Bijna tien jaar mag ik deze mooie job doen. Het is wel een mega groot gebied en dus veel kilometers, maar het werk is mij op het lijf geschreven. Bovendien zijn we inmiddels verhuisd van Zaandam naar een landgoedje in Friesland. Als 'hobby' mag ik ook nog voorzitter worden van NN-Donar, de populaire basketbalclub in Groningen. Daar zijn ze vergeten BTW af te dragen over de ontvangen sponsorgelden van NN en dat geeft mij wat extra (!) werkdruk tot aan het Ministerie van Financiën toe…..Maar ik los het gelukkig op met een schikking, Donar gaat niet failliet en wordt zelfs kampioen.

Opvallend veel NN'ers in Noord zijn overigens nauw betrokken bij deze club. Hilbrand Ausema, Guus Schilderman, Jacob Schuring en ik vergeet er wellicht nog een paar. Geweldige vrijwilligers. In ons dorp ontstaat wel enig rumoer als de lange en veelal donkere mannen van Donar een partijtje gaan spelen op ons landgoedje.

Na 10 jaar Fiscaal Juridisch Adviesbureau lonkt plotseling een nieuwe uitdaging in de lijn van het management en krijg ik mijn enige aanvaring met Paul Nouwen.

Wordt misschien weer vervolgd.

Frits Boss

Met belangstelling lees ik op onze site de laatste blog 'Het verkeer in Thailand'. Thailand, ik ben er nooit geweest, ook niet in een ander deel van Azië. Het zal er ook niet meer van komen denk ik. Ik zag toevallig deze week een stukje van een oude James Bond film met beelden uit Azië (Bangkok?) in een achtervolging van motoren en auto's in drukke straten, pleinen, markten en vooral veel scooters. Chaos dus. Dat liep voor de held natuurlijk wel goed af maar ik kreeg een beetje een beeld van de realiteit qua drukte in de steden in die regio. Bangkok, ruim tien miljoen inwoners. Tien miljoen!! Ik kan me daar eigenlijk niet eens een goede voorstelling bij maken. Ons buitenverblijf in Drenthe ligt in een dorpje van een kleine tweehonderdinwoners. Dat is een stuk overzichtelijker. Maar dat wil niet zeggen dat het verkeer hier totaal ongevaarlijk is. Oké, geen flitspalen, maar vaak mega grote tractoren op relatief smalle binnenwegen en vaak bemand met redelijk jonge bestuurders, die geleerd hebben dat de sterkste de meeste rechten heeft. Ik zag overigens bij de verlenging van mijn rijbewijs, dat ik ook zo'n monster mag besturen. Dat moet ik nog maar eens een keer proberen….. 

Overigens best een beetje een ruig volkje die bestuurders. Recent verdwaalde ik op mijn Vespa scooter opeens in een regionale protestdemonstratie van boeren bij het Provinciehuis in Assen. Voor ik het wist stond ik tussen mannen en vrouwen met protestvlaggen en megafoons, maar ook veel koffie, broodjes en zelfs een heuse barbeque.Ik schat toch wel een paar duizend mensen en de hele stad stond vol met die grote geparkeerde monsters en dus hadden we in Assen en omgeving heuse files. Ik heb trouwens wel een beetje genoten van deze aanhang van de Boeren Burger Beweging. Dat was weer eens iets anders in het normaal toch wel rustige Assen. De TT ligt al weer weken achter ons.

Maar over gevaar in het verkeer gesproken: kijk maar eens naar de vele soms redelijk smalle fietspaden in Drenthe met die talloze toch al op leeftijd zijnde berijders op een elektrische fiets. Zadel laag, hoogste ondersteuning en dito versnelling. Die rijden vaak veel te hard, dik 20 kilometer per uur, kijken nauwelijks goed uit, hebben meestal geen spiegel, en kennelijk maar één motto: zo snel mogelijk naar het volgende doel. Waarom eigenlijk? Terwijl Drenthe juist zo mooi is als je het rustig aan doet. Kijk om je heen naar de mooie natuurgebieden en de vele kleuren van de naderende herfst. Een nieuw fenomeen is je hond(en) meenemen in een karretje achter de elektrische fiets. Dus ruim het halve fietspad is dan in beslag genomen en vooral binnendoor de bocht nemen. En honden zijn massaal aangeschaft in de corona tijd. Geen pup meer te krijgen. Ik las trouwens dat ze nu weer massaal gedumpt worden!

En gevaar? Kijk ook maar eens naar de schooljeugd. Ik was het in de corona tijd al een beetje vergeten, maar zie nu dagelijks weer de jeugd op weg naar de lessen. Vier man gezellig naast elkaar is heel gewoon, de helft met het mobieltje in de hand. Ik, rond halfnegen,op de elektrische fiets terug van fitness (lekker om 07.00 uur 's ochtends beginnen bij F4F) en de horde van 'de jeugd heeft de toekomst' mijn kant op. En dan moet ik toch echt oppassen om niet van het fietspad afgereden te worden.

Kortom: in Bangkok is het peentjes zweten in het verkeer, maar ook Drenthe is niet veilig….. :-)

Frits Boss

21-10-2021

Met belangstelling volg ik de berichten dat Louis van Gaal de nieuwe bondscoach van onze Oranje mannen zal worden. En die benoeming geeft natuurlijk vele en diverse reacties van de talloze voetbaldeskundigen in ons landje. Zo ook op het terras van onze golfclub in Beetsterzwaag, waar het onderwerp tot heftige discussies leidt na een rondje golfen! Iedereen heeft een mening en ze zijn het vooral niet met elkaar eens. Leuk om een beetje op afstand dat te mogen volgen. Ik ben bepaald niet een voetbaldeskundige al heb ik me wel behoorlijk verbeten bij de wedstrijd van 'onze' vrouwen (ik ben een fan van ze) tegen de VS en met name bij de gemiste penalty, tien minuten voor het einde van de wedstrijd. Waarom genomen door een technisch begaafde prima speelster en niet door een penalty kanon? Mijn goede vriend Francis, head pro in Casares in Zuid Spanje, zou gezegd hebben: "Neem iemand die het doel aan flarden schiet, desnoods dwars door de keeper…." Hij is een grote fan van Ajax uit de tijd van Cruijff cs en is idolaat van het type Johan Neeskens. Zo'n type had die strafschop moeten nemen bij de vrouwen. Ik ben zelf vooral altijd heel benieuwd wat er door het hoofd van zo'n speelster spookt vlak voor het nemen van de penalty. Toch nog onzekerheid? En zeker als het ook nog lang duurt voor je mag schieten, door dat oeverloze wachten op de beslissing van de VAR. Maar goed, terug naar het terras van Lauswolt. Talloze namen passeren de revue bij de pseudo deskundigen. Zelfs good old Foppe de Haan komt in het rijtje even langs, maar degene die dat roept zit vermoedelijk al aan zijn tweede biertje.... 

Een kleine meerderheid ziet het met Louis wel zitten. Als hij natuurlijk mag van zijn Truus. Wat schrijf ik: 'zijn' Truus, maar vooral toch ook 'onze' Truus. Want wat hebben we een plezier gehad van 'onze' Truus als hoofd van het NN Evenementenbureau. Een kanjer en in de combinatie met Frits Suér, hoofd sportsponsoring, een combinatie die niet te verslaan was. En tel daar directeur Willem van Es nog eens bij! Redelijk chaotisch maar een geweldige spreker met veel humor en een perfecte gastheer. Als mede gastheer mocht ik vele evenementen bijwonen en kreeg ik prima contact met Truus. En dan gaan mijn gedachten vooral uit naar 1994, het WK in de VS, in Orlando de wedstrijd tegen de Ieren. Zoals altijd perfect geregeld door Truus met haar bemanning en met Louis van Gaal als speciale gast.

Deze week lees ik twee opvallende berichten over ING. In het eerste bericht lees ik dat de bank een winst noteert in het eerste kwartaal van maar liefs 1 miljard euro. Eén miljard!! In het tweede bericht lees ik dat ING een negatieve rente van 0,5% gaat berekenen bij spaarders die een tegoed hebben van meer dan een ton. Negatieve rente!! En die negatieve rente levert de bank 200 miljoen extra winst op, volgens RTL. Tweehonderd miljoen!! Dat wordt een vette bonus voor de ING top en in de kamers van het bestuur wordt ongetwijfeld alvast een mooi flesje ontkurkt.

Ik had in de financiële pers een redelijk goed artikel gelezen over de noodzaak (regels ECB) van die negatieve rente. Ik kreeg daarbij de indruk dat de banken een beetje in zwaar weer zouden komen als die maatregel niet zou worden genomen. Die huidige vette 0,01% rente over spaarsaldi was ook al een molensteen om hun nek. Dat wordt trouwens bij ING 0,00% per 01-07 -2021. 'Elke dienst, ook sparen, heeft een prijs', aldus de topman van ING in de Telegraaf. En dan nu: Eén miljard winst in het eerste kwartaal. En straks extra 200 miljoen door de negatieve rente. Mijn, toch redelijk gezonde, verstand kan hier niet bij. Is dit nog uit te leggen. En zo ja, door wie? Volgens de bank treft het slechts (!) een beperkt aantal spaarders met een saldo van meer dan een ton, maar ze sluit niet uit dat ook kleinere spaarders in de toekomst door deze regeling van negatieve rente zullen worden getroffen. En dan heeft ING ook al aangekondigd de helft van alle landelijke kantoren te sluiten. Pinautomaten verdwijnen bij bosjes. 'Banken worden onzichtbaar', aldus het Parool. Als Postbankklant van het eerste uur verlang ik opeens weer naar die goede oude tijd van postkantoren. Overal bereikbaar. Vriendelijke mensen ook. Daar was je nog een klant.

Nu ben je een nummer en anoniem. En alles moet tegenwoordig digitaal bij bijna alle grotere bedrijven.Oh, je kunt soms ook bellen. Maar dan moet je vaak wel heel veel geduld hebben en vooral het goede nummer dat je moet intoetsen van het betreffende keuzemenu niet vergeten, want dan ben je zomaar de draad weer kwijt. En dan moet je opnieuw bellen. Herkent u de tekst: 'dit gesprek kan worden opgenomen voor kwaliteits- en trainingsdoeleinden?' Daar geloof ik niet zoveel van. Of: 'door ernstige drukte is de wachttijd nu langer dan u van ons gewend bent, wij verzoeken u het later nog eens te proberen'. Meestal betekent dat in gewone taal: we hebben te weinig mensen om jou te woord te staan. Kostenbeheersing. Veel bedrijven maken ook gebruik van een digitale assistent. Daar kun je mee chatten. Al eens geprobeerd? Ook zo'n geweldig hulpmiddel. Nou, daar ben je snel klaar mee. Ik wil gewoon een menselijke stem aan de andere kant die mijn vraag begrijpt en oplost, of terugbelt. Niks 20 minuten in de wachtrij en dan een kiezen in een menu van 5 mogelijkheden. Om daarna weer in een volgend menu te komen….

Ben ik misschien ouderwets? Digibeet? Is het nostalgie? Ik vind dat ik me nog aardig kan redden in het digitale tijdperk. En ik ben nog steeds klant bij ING. Maar zien ze mij nog wel als klant, of zijn ze hun spaarders liever kwijt? Ik voel ik nu toch enige irritatie of misschien is het frustratie. Eén miljard winst in het eerste kwartaal en 0,5% negatieve rente levert extra 200 miljoen op.Is de klant nog koning of melkkoe????

Frits Boss - mei 2021

Tijdens de eerste lockdown besluiten we eindelijk eens goed op te ruimen. We zijn niet de enige begrijp ik van familie, buren en kennissen. Goed de bezem erdoor halen, is het motto. Bij mij betekent opruimen vaak het verplaatsen van dingen. Dus opruimen op de eerste plek en keurig opbergen op een tweede plek. Mijn vrouw grijpt dan in. 'Opruimen is weggooien': zegt ze. 'Hup, de deur uit'. Ik kijk wat beteuterd. Want er zijn toch dingen waar ik gehecht aan ben of die ik misschien ooit nog weer kan gebruiken, al heb ik ze jaren niet in handen gehad. 'Weg ermee', zegt ze nogmaals zeer beslist. Nou, dan maar aan de slag.Maar dan zie ik dat ze zelf nogal wat kleding verplaatst.

'Gooi je dat niet weg', vraag ik. 'Misschien ga ik het nog een keer dragen', zegt ze, 'of het kan misschien naar de kringloop'. Dat is haar favoriete winkel. Lekker samen met een goede vriendin kringloop shoppen. Mij zie je daar niet. 'Moet je kijken wat ik gescoord heb', roept ze als terugkomt van een kringloop bezoek en vol trots de nieuwe aanwinsten toont. 'En kunnen al die gescoorde spullen nu terug naar de kringloop' vraag ik. 'En wanneer gaan we die dan brengen?' Want bij ons in de omgeving puilen die winkels helemaal uit van al die opgeruimde spullen van die in huis opgesloten Corona lieden. "Geen spullen afgeven s.v.p.", staat er op de deur. Naar de stortplaats van de gemeente dan maar? 'Nee', roept mijn vrouw, 'Jouw spullen. Dat kan wel, maar die kleren bewaar ik nog even. Die kunnen wel weer even in een andere kast'. 'Als dit zo doorgaat' zeg ik, 'moeten we echt naar Ikea voor een extra kast'. 'Nee', zegt ze, 'Ikea is dicht. En jij hebt bovendien nog nooit zelf een kast van Ikea in elkaar gezet. Ik koop wel een extra kast bij de kringloop'.

Ik geef het op. Dit is een verloren discussie en ik neem mijn verlies. In een opwelling gooi ik radicaal alle geselecteerde spullen in de ruime kofferbak van de Volvo. Hup, naar de vuilstort. Weg ermee. Het is even rijden, maar lekker hard jaren 80 muziek op! ABBA, The Winner Takes It ALL. Bij de vuilstort aangekomen staat er op een bord dat deze tijdelijk is gesloten wegens Corona. Nou dan maar weer naar huis. Kofferbak leegmaken en tja, waar laat ik die troep?

Op de fiets komt een leuke jonge vrouw voorbij. 'Dat gooi je toch niet weg', zegt ze vragend en wijst naar een paar rieten tuinstoeltjes. 'Nou, eigenlijk wel', zeg ik wat timide. 'Mag ik het hebben', vraagt de passant vrolijk. 'Kan ik goed gebruiken voor een zitje in de tuin'. Natuurlijk, graag is mijn reactie. Opluchting, ik ben het kwijt en ze is er nog blij mee ook. 'Kom je het even brengen', vraagt ze lachend. 'Ik woon iets verder op'. Dus tuinstoelen weer in de kofferbak en daar ga ik. Toch iets opgeruimd! Als ik terugkom staat mijn vrouw met een glas wijn op me te wachten. 'Gelukt bij de vuilstort', vraagt ze? 'Je was snel terug'. 'Tijdelijk gesloten, zeg ik'. 'Dat komt dan toch goed uit' zegt ze lachend, 'Het voorjaar komt eraan en we hebben dus nu toch nog die twee rieten tuinstoeltjes over. Daar kunnen we mooi achter in de tuin een zitje mee maken voor een kopje koffie in de ochtendzon'. 'Nou, die moet je dan maar scoren bij de kringloop' antwoord ik, niet zonder leedvermaak.

Ach, The Winner Takes It ALL……….

In een spontane opwelling heb ik geroepen dat ik ook wel een blog zou schrijven. Nou; vooruit dan maar. Het is 17 maart 2021 als ik achter de PC ga zitten. Met een schuin oog volg ik ook de uitslag van de verkiezingen op de TV. Ik verbaas me over het grote aantal partijen dat meedoet en ben wel een beetje benieuwd naar de uitslag van de versnippering op het politieke landschap. Verder heb ik de politieke partijleiders de laatste tijd niet zo gevolgd. Ik ben een beetje talkshow moe. Steevast dezelfde gezichten en veelal de bekende en vaak suggestieve vragen van de inleiders waarvan ik de indruk heb dat ze niet altijd even objectief zijn. Ben overigens wel nieuwsgierig naar het stemgedrag van deze presentatoren zelf. Vreemd dat nooit één van de gasten daarnaar vraagt. Maar aan de vraagstelling en de omgang met de gast(en) kun je wel een beetje de afslag bepalen van de betreffende presentator op de politieke rotonde. Sigrid Kaag is een beetje mijn favoriet. Toch gaat mijn stem naar Mark Rutte, ik neem de VVD maar even op de koop toe, maar ik vind dat Rutte, als crisismanager, een Coronabonus heeft verdiend. Ik leg alle terechte of onterechte kritiek op hem maar even aan de kant. Corona; het heeft ons al een heel jaar beheerst. Hoe zou het alle VO-NN collega's zijn vergaan in dit afgelopen jaar? Voor velen niet eenvoudig denk ik, want veel van onze collega's zijn een reislustig gezelschap. En, trouwens, wat zouden de VO-NN leden hebben gestemd? Daar ben ik ook wel benieuwd naar. Zou dat een afspiegeling zijn van de landelijke uitslag? Bijzonder trouwens dat zoveel mensen vaak geheimzinnig doen over hun stemgedrag.

Zelf ben ik ook wel een beetje Corona moe, maar we zijn er tot nu ongeschonden doorheen gekomen. Zoals velen hebben we opgeruimd, de financiën en testamenten nog eens even op orde gebracht en veel in de tuinen gerommeld. Gezegend met een mooi tweede huis aan de rand van een groot natuurgebied in Drenthe hebben we ons vooral daar teruggetrokken en leefden we redelijk geïsoleerd. Wandelen, wandelen en nog eens wandelen tussen Schotse hooglanders, Limousine koeien, schapen en in de tuin reeën die zichtbaar genieten van de aanplant, een keur aan vogels en een handvol eekhoorns. En af en toe samen een rondje op de golfbaan (gelukkig open) vooral 's ochtends zo vroeg mogelijk. Een balletje slaan en vooral genieten van de natuur. Alleen een jaarlijks terugkerende vakantie van twee maanden naar onze vaste stek in Estepona in Spanje moest geschrapt worden. Dat viel achteraf eigenlijk best mee, al mis ik wel de zon en daar een rondje golf in een polo. Maar door het vele wandelen ontdekken we toch ook weer hoe mooi onze eigen omgeving is. Dus toch toegevoegde waarde. En geen extra Corona kilootjes door het vele bewegen!

Tenslotte vorige week voor het eerst met de collega's in de Ledenraad een online vergadering gehad. Is me goed bevallen, mede dankzij de goede regie van enkele collega-techneuten. Wij, de VO-NN, moeten veranderen, vernieuwen. Naar meer toegevoegde waarde zoeken voor onze leden. Vernieuwen en ook vooral verjongen. Die opdracht houdt ons nog wel even van de straat. En het voorjaar komt eraan. De oude, maar mooie Golf cabrio van mijn eega kan onder het stof vandaan!