Blogs VO-NN
Hier vindt u blogs van VO-leden. Wilt u zelf ook blogs schrijven, neem dan contact op met het secretariaat. U kunt altijd op de blogs reageren. U vindt dan de reactiemogelijkheid onder de tekst.
U kunt zich ook abonneren op de blogs. U krijgt dan een e-mail met de laatste blog.
Creatief omgaan met bureaucratie
In Thailand kom je overal in aanraking met corruptie. Thaien hebben ermee leren leven; zo werkt het nou eenmaal. Nederlanders verklaren altijd plechtig dat ze daar niet aan meewerken. Wij dus ook. Maar ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Wij wonen hier al jaren maar kunnen geen resident worden. Dat kan alleen als je bereid bent flinke investeringen te doen en je moet ook voldoen aan een waslijst van andere eisen. Wij, gewone pensionado's, verblijven hier dus op een zogenaamd retirement visum. En dat moet elk jaar worden verlengd. Het is bureaucratie van de eerste orde.
immigratie 2 300Zo'n 10 jaar geleden vroegen wij dit visum voor het eerst aan. We raakten meteen in verwarring. Want voor het visum heb je een bankrekening nodig. Er moet namelijk een fors bedrag op gestort worden (waar je dan verder de helft van het jaar niet aan mag komen). Maar je kunt pas een bankrekening openen als je dat visum hebt. Dit is Thaise logica. De oplossing? Contacten en geld.
Dan moet je het visum elk jaar laten verlengen bij de Thaise immigratie. In het enorme Bangkok is maar één immigratiekantoor, een gigantisch gebouw. Eenmaal binnen schrik je van de honderden mensen en de ellenlange wachtrijen. Daar sta je dan met je nummertje 200 en nog 150 wachtenden voor je. Het is stressen of je het wel gaat halen die dag.
De immigratie officieren maken zich niet druk, lange rijen of niet. Om 12 uur wordt er uitgebreid een uur geluncht. Niet efficiënt bij toerbeurt, maar gewoon allemaal tegelijk.
Eindelijk ben je aan de beurt. Je neemt plaats bij de immigratie officier, die gaat besluiten of je in het land mag blijven. Je zit met zweet in de handen, want als er iets niet klopt sturen ze je zo weer terug. Het hele pak formulieren, paspoorten, en bankboekjes (ja, van die ouderwetse boekjes) heb je paraat.
Maar dan. Sommige officieren willen van alles ook een kopie hebben. Het jaar erna ben je hierop voorbereid maar tref je er een die dat onzin vindt en die mikt al die kopieën, hoppa meteen in de prullenbak.
Of de officier heeft z'n dag niet. Kan gebeuren. Maar daar ben je dan mooi klaar mee want dan krijg je de meest lastige vragen. Zoals: 'Waar is jullie appartement? Hier, teken even de kaart van Bangkok en geef aan waar je appartement ligt'. Ga er maar aanstaan.
immigratie 3 300Na een aantal jaren wilden we af van die stress. Maar ja, hoe dan? Op de Thaise manier dus. Via via vonden we een mannetje, die een mannetje wist met de juiste contacten. We gaan nu samen met ons mannetje naar het immigratiekantoor. Hij heeft alle gecontroleerde formulieren en bankboekjes, en natuurlijk de paspoorten (waarin de vergoedingen). Eenmaal binnen regelt hij een mooi laag nummer. Een uurtje of twee later is alles zonder problemen geregeld en gestempeld.
Afkeurenswaardig dit soort praktijken.
Wij wonen hier al jaren maar kunnen geen resident worden. Dat kan alleen als je bereid bent flinke investeringen te doen en je moet ook voldoen aan een waslijst van andere eisen. Wij, gewone pensionado's, verblijven hier dus op een zogenaamd retirement visum. En dat moet elk jaar worden verlengd. Het is bureaucratie van de eerste orde.
immigratie 2 300Zo'n 10 jaar geleden vroegen wij dit visum voor het eerst aan. We raakten meteen in verwarring. Want voor het visum heb je een bankrekening nodig. Er moet namelijk een fors bedrag op gestort worden (waar je dan verder de helft van het jaar niet aan mag komen). Maar je kunt pas een bankrekening openen als je dat visum hebt. Dit is Thaise logica. De oplossing? Contacten en geld.
Dan moet je het visum elk jaar laten verlengen bij de Thaise immigratie. In het enorme Bangkok is maar één immigratiekantoor, een gigantisch gebouw. Eenmaal binnen schrik je van de honderden mensen en de ellenlange wachtrijen. Daar sta je dan met je nummertje 200 en nog 150 wachtenden voor je. Het is stressen of je het wel gaat halen die dag.
De immigratie officieren maken zich niet druk, lange rijen of niet. Om 12 uur wordt er uitgebreid een uur geluncht. Niet efficiënt bij toerbeurt, maar gewoon allemaal tegelijk.
Eindelijk ben je aan de beurt. Je neemt plaats bij de immigratie officier, die gaat besluiten of je in het land mag blijven. Je zit met zweet in de handen, want als er iets niet klopt sturen ze je zo weer terug. Het hele pak formulieren, paspoorten, en bankboekjes (ja, van die ouderwetse boekjes) heb je paraat.
Maar dan. Sommige officieren willen van alles ook een kopie hebben. Het jaar erna ben je hierop voorbereid maar tref je er een die dat onzin vindt en die mikt al die kopieën, hoppa meteen in de prullenbak.
Of de officier heeft z'n dag niet. Kan gebeuren. Maar daar ben je dan mooi klaar mee want dan krijg je de meest lastige vragen. Zoals: 'Waar is jullie appartement? Hier, teken even de kaart van Bangkok en geef aan waar je appartement ligt'. Ga er maar aanstaan.
immigratie 3 300Na een aantal jaren wilden we af van die stress. Maar ja, hoe dan? Op de Thaise manier dus. Via via vonden we een mannetje, die een mannetje wist met de juiste contacten. We gaan nu samen met ons mannetje naar het immigratiekantoor. Hij heeft alle gecontroleerde formulieren en bankboekjes, en natuurlijk de paspoorten (waarin de vergoedingen). Eenmaal binnen regelt hij een mooi laag nummer. Een uurtje of twee later is alles zonder problemen geregeld en gestempeld.
Afkeurenswaardig dit soort praktijken.
Vonden wij ook altijd.
Blijf op de hoogte.
Je kunt je abonneren op de blogs. Je krijgt een e-mail als er een nieuwe blog is geplaatst.
Reacties