De reis die niet doorging...

De reis die niet doorging...

Soms vraag ik me af, waarom wil ik dit eigenlijk? Ik houd van reizen, vooral van reizen met de auto. Geen problemen met inpakken. Niet eindeloos na hoeven denken of ik dit boek, die schoenen wel mee kan nemen. Bij reizen met de auto is het gewicht van mijn koffer niet van belang. Maar, nu gingen we weer vliegen. Dus was het weer wikken en wegen.

We hadden deze reis al een half jaar van tevoren gepland. Sinds we hoorden dat onze vriend in Florida ernstig ziek was en ons graag nog wilde zien.

We zouden hem gaan opzoeken in het verpleeghuis waar hij sinds een paar weken lag en daarna een niet te lange vakantie houden. Florida was duur en druk geworden sinds die eerste keer, lang geleden, dat we daar bij een vriendin waren gaan logeren. Zij was onlangs overleden en nu gingen we de Amerikaanse vriend die we via haar hadden leren kennen en waarderen, weer bezoeken.

's Nachts kon ik niet slapen. Een bericht op CNN dat ik zojuist had gelezen, spookte door mijn hoofd. Ook twijfelde ik of ik wel de goede handtas had uitgekozen. Door de vele spullen was deze te dik geworden en waarschijnlijk moest deze bij de incheckbalie in mijn rugzak worden opgeborgen. Dus, ging ik om een uur 's nachts toch nog even die andere handtas zoeken.

Vijf uur 's ochtends ging de wekker. Alle bagage stond klaar. Met een beetje geluk waren we binnen een uur op Schiphol. Toen hoorde ik het geluid van een sms die binnenkomt. Wie stuurt op dit uur een bericht? Dat voorspelde niets goeds. TUI stuurde een SMS-bericht. 'Kom niet naar Schiphol, Trump heeft de grenzen gesloten voor alle vliegverkeer uit Europa'.

Mijn altijd nuchtere echtgenoot reageerde ook nu stoïcijns: 'Dan kunnen we beter verder gaan slapen'.

Het was natuurlijk groot nieuws. De vertegenwoordiger van de reisbranche vertelde opgewekt dat vanzelfsprekend alle gecancelde reizen werden vergoed.

Op dat moment nog niet gehinderd door inzicht in de catastrofe die zich aan het ontwikkelen was. Ik belde direct het reisbureau om te vragen of wij het geld van onze reis terugbetaald konden krijgen. Binnen een uur werd mijn echtgenoot, die officieel de reis had geboekt, gebeld. Natuurlijk werden de reiskosten teruggestort in de hoop dat wij later in het jaar opnieuw die reis zouden boeken.

Inmiddels is het drie maanden later. Onze vriend is de dag nadat hij te horen kreeg dat wij niet konden komen, overleden. Heel verdrietig. We hopen dat we in maart volgend jaar wel aanwezig kunnen zijn als hij wordt bijgezet op het veteranenkerkhof met een speciale ceremonie.

De reis op zich hebben we niet gemist. De vakantie doorgebracht in de eigen tuin. Het mooie weer heeft veel vergoed en we hebben genoten van de bloemen die we op zagen bloeien, de boeken die we hebben gelezen en de vele wandelingen met hond, die vooral blij was dat hij niet lang in het dierenhotel moest blijven.

Soms gaat alles anders dan je lang tevoren hebt gepland. Dan koester je vooral wat je wel hebt, elkaar, een goede gezondheid en blij kunnen zijn met kleine dingen. En dat geld dat we terugkregen van die reis? Dat kwam heel goed uit want door de coronacrisis vielen ineens alle inkomsten van mijn als ZZP'er werkende echtgenoot weg.



Angela van Leeuwen