De wereld wordt kleiner

Er was sneeuw gevallen. Mooie sneeuw waardoor kinderen op allerlei sleetjes door vaders in de straat werden voortgetrokken. Het was een feestelijk gezicht. Mooi, dacht ik, dat die vaders lekker buiten bezig zijn en even niet vastgekluisterd zaten aan het scherm. Want hoe slim al die zoom-mogelijkheden ook zijn, er gaat niets boven echt contact.

In onze straat was flink gestrooid en daarna werd vanuit gemeentewege de sneeuw aan de kant geschoven. De school aan het eind van de straat, moest immers bereikbaar zijn, ook al was die school nog steeds niet open. De aan de kant geschoven sneeuw vormden hopen voor ieders oprit. Eerst belde de buurman van verderop, ziek en niet in staat de sneeuwhopen weg te vegen. Hij had hulp nodig. Even later zat de overbuurvrouw met haar auto vast in een sneeuwhoop. Ook daar werd met vereende krachten hulp geboden.

De zon kwam door. Het was lekker buiten en dus togen de mannen in de straat met hun sneeuwschuivers aan het werk. Flink doorscheppen en dan, met de sneeuwschuiver in de hand, even tijd voor een praatje. Over de auto's die je vooral niet in z'n een, maar in z'n twee moest zetten, wilde je over die sneeuwhopen de weg kunnen bereiken. Over de kans om te kunnen schaatsen. De overbuurvrouw kwam de sneeuwschuiver lenen. Ook zij had behoefte aan zomaar een praatje. Het was weer ouderwets gezellig en niemand dacht aan wat niet meer kon, maar genoot van dat wat er nu was.

De wereld is kleiner geworden. Onze vrienden overzee mailen we vaak en zeggen steeds dat we zeker langskomen als het weer kan. Reizen naar die landen waar we graag nog eens naar toe willen, zijn op de lange baan geschoven. Het komt goed, roepen we met z'n allen. Maar het duurt lang.

Naar de kapper kan nog steeds niet en ik vraag me af hoe zij het in het Knippandje financieel gaan redden. Bij de sportschool hebben veel mensen hun abonnement opgezegd. Zij doen er bewonderingswaardig veel aan, om mensen ter wille te zijn en buiten te laten sporten. Wij doen het, ook al is het steenkoud, en hebben ons abonnement voor een jaar verlengd. Juist die lokale ondernemers zorgen voor de binding in ons dorp. Niet de verre reizen, maar de afstand tot de zwaaiende buurvrouw aan de overkant, is wat nu telt. Dat geldt ook voor het lidmaatschap van VO-NN. We kunnen nog niet overal heen, maar belangrijk is nu trouw te blijven aan wat was, zodat het morgen er nog is.