Een alledaagse dag

"Ben je al geprikt?" vroeg een vriendin uit Holland mij laatst, "of misschien al een tweede keer"? Nou, was dat maar waar, voorlopig is een prik voor ons nog niet eens in zicht. De Thaise overheid heeft wel miljoenen vaccins besteld (vooral de Russische en Chinese, maar die laten we voorlopig nog even aan ons voorbij gaan), maar het probleem is dat ze geen behoorlijk vaccinatieplan hebben voor de 70 miljoen inwoners. Er wordt wel gevaccineerd maar dat lijkt meer op brandjes blussen; het gebeurt daar waar er uitbraken van besmettingen zijn. En de Thaien gaan voor bij vaccinaties dus wij als buitenlanders staan achteraan in de rij, ook al woon je hier al jaren. De privé-ziekenhuizen hebben gelukkig sinds kort toestemming van de overheid om de vaccins van Pfizer/Moderna te bestellen. Wanneer deze vaccins verwacht worden, hoe en waar je je dan moet registreren en hoeveel ze gaan kosten, is nog totaal onbekend. We hopen maar dat het dit jaar nog gaat lukken.

Het alledaagse leven in het bruisende Bangkok was geweldig met een en al leuke activiteiten: vóór Covid. Daarbij vergeleken is het leven nu best saai. Ik mis vooral het sociale leven want alle contacten en vergaderingen zijn hier nu ook beperkt tot facetimen en zoomen en ik vind dat ook maar behelpen. Maar ja, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. In ieder geval heb ik alle tijd om blogs te schrijven!
En ik mag natuurlijk niet klagen want de zon schijnt hier altijd en daar word je vrolijk van, al wordt het soms wel heel erg heet. Ik kan iedereen van harte aanbevelen om naar Thailand te gaan met vakantie, het is een prachtig en boeiend land. Maar dit is niet de beste periode; de temperatuur is het hele jaar door rond de 30 graden maar in mei loopt het vaak op tot 35-38 graden. Gisteren nog een rondje gegolfd en pfff, dat was afzien in die hitte, er gaan dan ook heel wat flessen water door. Gelukkig speel je hier altijd met caddies die je kar trekken, bunkers aanharken en je bal marken, anders zou ik afhaken!
Tot mijn dagelijkse bezigheden behoren de boodschappen. Ik ben vandaag bij een van de grootste supermarkten geweest, met name omdat zij de enige zijn die soms echte Hollandse ontbijtkoek hebben. Niet dat ik zo hang aan het Hollandse eten, maar als je het maar af en toe kan krijgen is het echt een traktatie. Familieleden sturen wel eens een doosje op met drop, rookworst en speculaas: smullen!
Boodschappen doen gaat hier heel anders dan in Holland. Via de app bestel ik een Grab (Thaise Uber) en dan moet ik opschieten want zodra ik met de lift beneden ben zie ik de taxi al voor de deur staan. Niet dat er parkeerplaatsen in de straat zijn want dat begrip kennen ze nauwelijks. De Thaien zetten hun auto altijd daar waar ze moeten zijn; de rest van het verkeer zoekt het maar uit, al blokkeren ze de hele straat. De rit duurt maar iets van 10 minuten omdat er minder verkeer is dan normaal; het scheelt enorm dat er nog steeds geen toeristen het land in mogen. Ik reken 60 baht af, dat is ongeveer € 1.60 (inclusief tip). De supermarkt ligt aan een van de drukste winkelstraten en er staan dan ook overal talloze taxi's en tuk-tuks. Als ik klaar ben kan ik meteen weer instappen en even later word ik netjes voor de deur afgezet. Hoe makkelijk is dat; die paar euro voor het vervoer heb ik er graag voor over!

In Holland had ik een gloeiende hekel aan de boodschappen, maar hier is het nooit vervelend en al helemaal niet in de kleinere winkels. Op 5 minuten lopen is hier ook een supermarkt, een soort kleine AH. En er is, zoals overal in Thailand, een overschot aan personeel. Afgezien van het personeel dat een beetje rondhangt of staat te appen, staan er altijd 3 vriendelijke meisjes of jongens bij de kassa klaar om je te helpen met afrekenen. Eentje zet de boodschappen op de counter en brengt je winkelwagentje weg. Eentje slaat de kassa aan en eentje doet zorgvuldig de boodschappen in de meegebrachte tassen. Wat ben ik verwend geraakt! Dat realiseer ik me des te meer als ik wel eens in Holland ben en even naar AH moet. Het is altijd druk en wat een gedoe om ergens een parkeerplaats te vinden. De frustratie is compleet als ik eindelijk heb geparkeerd en ik loop naar de ingang om er dan achter te komen dat ik geen muntstukje heb voor de winkelwagen…. Wat verlang ik dan alweer terug naar Thailand!