Feest!

Toen we in Hua Hin woonden, in een huis met een grote tuin, was dat ideaal voor tuinfeesten. Dus kon ik eindelijk op mijn verjaardag een tuinfeest geven; toen ik 60 werd hebben we dan ook flink uitgepakt. De stafmedewerkers van het park waar we woonden zouden de aankleding, het buffet en de drank verzorgen. Ik had al weken tevoren onze wensen met hen besproken en alles zou dik in orde komen. Maar ja, dit is Thailand (TIT!). Om te beginnen komen de Thaien die een klus moeten doen altijd veel later dan je afspreekt en dan begint de stress (bij mij, niet bij hen!) Enfin, alles werd opgetuigd en versierd, maar een uur voordat het feest zou beginnen werden pas de bestelde cocktailtafels bezorgd: een paar van die lage bijzettafeltjes… Paniek! Maar gelukkig begrepen ze toch uiteindelijk wat het had moeten zijn, dus vertrokken ze weer en kwamen een half uur later terug met een pickup-truck vol met een ratjetoe aan hogere tafels die wel bruikbaar waren. En ach, je leert hier ook om je niet druk te maken; dus snel kleedjes eroverheen, kaarsjes en bloemetjes erop en klaar!

Voor een feest komen de gasten hier overigens wel altijd op tijd: als de uitnodiging aangeeft dat het feest om 7 uur begint kan je de gasten dan ook meteen verwachten. Dat heeft er ook mee te maken dat er op elk feest flink wordt gegeten. Met een borrel, al dan niet met een hapje, kan je hier niet aankomen. Dus er zijn altijd uitgebreide buffetten. Als je laat komt heb je kans dat het eten al op is of het staat dan wel erg lang in van die opwarmbakken. Iedereen komt dus op tijd en gaat weer op een redelijke tijd naar huis. Lekker doorzakken? Dat deden we met de gasten die uit Nederland waren overgekomen!

In Thailand is het ook gebruikelijk dat je altijd je schoenen uittrekt als je ergens bij iemand het huis (of een tempel) binnengaat. Dat geeft dus een leuk gezicht bij een feest, al die schoenen voor de deur. Ik heb er overigens wel aan moeten wennen. Zeker als je je feestelijk hebt aangekleed met een leuke jurk en je moet de avond verder op je blote voeten lopen. In die zin geef ik ook weinig meer uit aan elegante schoenen. Afgezien van het feit dat het plaveisel buiten hier vaak zo slecht is dat je daar met hoge hakken toch al niet elegant op kan lopen, moet je ze vervolgens toch voor de deur weer uitdoen.

Het geven en ontvangen van cadeautjes gaat hier ook anders. Ik heb in het begin eens veel moeite gedaan om voor een Thaise gastvrouw een leuk presentje te kopen, maar bij de begroeting werd het tot mijn teleurstelling ongeopend weggelegd. Ik weet nu dat het uit beleefdheid is dat ze het niet uitpakken. Ik vind het eigenlijk een prima regel: je voorkomt in ieder geval van die ongemakkelijke momenten dat je iets uitpakt dat je echt nooit had willen hebben, maar waarvoor je toch blij en verrast de gever moet bedanken.

Deze maand is er ook een belangrijk Thais feest: Loy Krathong. Dat is het zogenaamde Festival van het Licht, en het wordt gevierd op de avond van de volle maan. Als de maan opkomt verzamelt iedereen zich bij de zee, een rivier of een andere waterplek, waar de krathong in het water wordt gelegd. Een krathong is een soort bootje in de vorm van een lotusbloem. Daarop worden dan een kaarsje en wat wierookstaafjes bevestigd. Zodra deze worden aangestoken en op het water gelegd neemt het water die lichtjes mee en de Thaien geloven dat daarmee ook het ongeluk verdwijnt. Dus daarna begin je weer met een schone lei en lacht het geluk je weer toe! Je ziet soms de meest prachtige (en dure) krathongs die je overal kan kopen. 

Gelukkig worden de kratonghs tegenwoordig zoveel mogelijk van natuurvriendelijke materialen gemaakt want het geeft natuurlijk ontzettend veel afval de volgende dag op het water. Maar het is wel een mooie traditie!