Met de technologie op vakantie.

 Daar sta je dan. De medewerker kijkt ons aan alsof we net vroegen of hij een faxlijn kon aanleggen. "U wilt simkaartjes voor deze telefoons? Die zijn wel héél oud. Weet u dat ze alleen op 3G werken?" Eh… nee, dat wisten we niet. Wij dachten gewoon: telefoon + simkaart = bellen en internetten. Maar nee, in Australië is 3G al met pensioen gestuurd.

Nu heeft denk ik niet iedereen dit probleem. Maar wij nemen op onze reizen altijd extra onze oude, betrouwbare telefoons mee. Waarom? Simpel: voor Google Maps. En oké, ook om elkaar te kunnen bereiken. Want mijn richtinggevoel is niet zo geweldig dus als ik ben verdwaald in een onbekende stad en mijn man is zit ergens aan een biertje dan wil je elkaar toch kunnen bellen. We hebben de afgelopen jaren ervaren dat huurauto's vaak óf geen navigatie óf onbetrouwbare navigatie hebben óf je wordt opgezadeld met een prehistorische TomTom. Nou, zie daar maar eens het ingewikkelde adres van je airbnb mee te vinden.

Dus daar staan we dan, in een Vodafone-winkel in Australië. Dat wordt plan B. Die oude telefoons kunnen we dus wel weggooien. Dan toch maar een van onze Thaise telefoons opofferen. Dat betekent wel dat een van ons tijdelijk 'offline' is voor alle Thaise contacten. Hoe erg is dat? Nou ja, best wel vervelend. Maar we overleven het wel. Toch?

Vroeger was het allemaal wat simpeler. Je ging op reis, trok de deur achter je dicht, en was gewoon weg en onbereikbaar. Geen werkmails, geen groepsapps. Echt vakantie! Al moet ik toegeven dat rondrijden met een kaart op schoot en ruzie maken over "die afslag die we net gemist hebben" nou niet bepaald de good old days waren.

Nu willen we altijd overal bereikbaar zijn. En de weg vinden. Dus reizen wij met een halve elektronica-winkel in de koffer: twee iPads, vier (nu twee) telefoons, een jungle aan oplaadsnoeren (die natuurlijk niet universeel zijn), en een collectie verloopstekkers waar je u tegen zegt.

Een kennis die bij een luchtvaartmaatschappij werkt, kwam met de ultieme oplossing: "Waarom neem je niet gewoon een e-sim? Even de app downloaden en klaar is Kees. Kan je bellen en internetten waar je ook bent". Dat klonk ons als muziek in de oren.

Maar toen kwam de catch: onze telefoons kunnen die app niet aan. Want ja, ze zijn "oud." Drie jaar oud om precies te zijn. En blijkbaar is dat tegenwoordig al bijna antiek.

Waar is het eind? Misschien als we ooit een telefoon vinden die langer meegaat dan een spijkerbroek. Maar tot die tijd blijven we dan maar sjouwen met onze apparaten, snoeren en stekkers.