TIT: This is Thailand!

Toen we hier kwamen wonen dachten we het land en de cultuur wel een beetje te kennen, we waren er tenslotte meerdere keren met vakantie geweest. Ook hebben we vooraf veel over de cultuur van het land gelezen. Maar je weet pas echt hoe het hier werkt en wat de Thaise gewoontes en gebruiken zijn als je er eenmaal woont. En dat blijft een interessant leerproces!

Wij als Nederlanders zijn direct in de communicatie, je weet meteen waar je aan toe bent. Dat is een ander verhaal bij de Thaien, die stellen die directheid totaal niet op prijs! Zij zullen ook nooit recht in je gezicht hun mening geven en al helemaal nooit Nee zeggen als je iets vraagt. Het is een beleefdheidskwestie en ze willen je bovendien niet teleurstellen. Dus dat waren in het begin verwarrende situaties: Je stapt in een taxi en vraagt aan de chauffeur of hij het opgegeven adres kent. "Yes" is altijd het enthousiaste antwoord, maar als je een half uur later nog ergens rondjes aan het draaien bent begrijp je dat hij geen clou heeft maar zal dat desondanks nooit toegeven. Je vraagt ergens de weg en je wordt altijd vriendelijk verder geholpen, meestal het bos in, maar voorlopig hebben ze je geholpen. Gelukkig heb je tegenwoordig goede navigatiesystemen op je telefoon!

In een vergadering met Thaien is communicatie vaak een moeizaam proces. Ik ben al jaren actief lid van een internationale vrouwenorganisatie (Soroptimist International) en toen wij naar Thailand kwamen ben ik lid geworden van Club Bangkok. De leden zijn voornamelijk Aziatisch en het merendeel is Thais. We vergaderen maandelijks over onze projecten en acties om geld in te zamelen. Toen ik nog lid was van een Nederlandse club waren er vaak pittige en levendige discussies, maar hier gaat het totaal anders! De President heeft altijd het woord en iedereen luistert. Als ik dan iets ter discussie stel valt er een ongemakkelijke stilte en zegt de President erop terug te zullen komen om dat vervolgens nooit te doen. Een evaluatie na een evenement? Geen denken aan! Daar heb ik in het begin m'n hoofd wel mee gestoten want je wilt toch na afloop van een groot evenement bespreken wat er goed ging maar ook wat er volgende keer beter zou kunnen. Maar zij zien dat als gezichtsverlies voor degenen die voor dat minder goed lopende onderdeel verantwoordelijk waren en dat is dus onbespreekbaar! Tja, als gast in dit land kan je niet anders dan je aanpassen en dan maar hopen dat volgende keer niet dezelfde fouten worden gemaakt.

Na 10 jaar staan we nog regelmatig voor verrassingen. Als er weer eens iets bijzonders gebeurt of je ziet iets unieks op straat dan is onder de expats de gevleugelde uitdrukking: TIT! (This is Thailand).

We zijn een aantal maanden geleden verhuisd naar een ander, groter appartement in ons gebouw, op dezelfde verdieping. Met behulp van het personeel hier ging dat goed en snel. Maar de administratieve afhandeling is nog wel een punt. Afgezien van het informeren van alle zakelijke en privé-contacten moeten we dit ook moeten melden bij de Thaise Immigratie. Dat is bijna een onderwerp apart: een gedoe om elk jaar een nieuw visum te verkrijgen, een gedoe om daarna elke 90 dagen een stempel te halen ter bevestiging dat je er nog bent, en een gedoe bij een verhuizing, hoe klein ook. Want we gingen van 16B naar 16A en daarvoor zouden we samen met de eigenaar naar de Immigratie moeten. Daar had die man natuurlijk ook geen zin in, het kost je bovendien bijna een hele dag. Mijn man had de oplossing: waarom verhuizen we niet gewoon ons nummer mee? En na ampele overweging was dat akkoord, bordjes zijn afgeschroefd en omgewisseld: we zijn verhuisd van 16B naar 16B! TIT!