Vakantie!

Je hebt van die vakanties van dertien uit een dozijn. Lekker, relaxt. Maar na een paar jaar lijken ze allemaal op elkaar. Nou, deze was dat niet!

We waren uitgenodigd voor een huwelijk van familie in Florida. In eerste instantie leek het allemaal tegen te zitten. Het huwelijk werd 10 dagen vooraf afgeblazen. Na de wachtrijen op Schiphol had het vliegtuig een uur vertraging, maar omdat de aansluitende vlucht in Dallas 2 uur vertraging had, was er niets aan de hand. Wel een hoop stress. Ons eerste bezoek in Florida was aan het ziekenhuis, waar onze bejaarde gastheer was opgenomen met levercirrose. Waar hij 's nachts in de badkamer viel en er schouder- en rugklachten aan over hield. De rest van de vakantie was hij immobiel. De tweede dag overleed in Nederland de zuster van onze gastvrouw. Kortom, de stemming zat er goed in.

Maar amerikanen weten daar goed mee om te gaan. De diverse arrangementen (het huwelijksfeest zou drie dagen duren op verschillende locaties) werden afgeblazen en omgebouwd naar een gezellig weekend in het mooiste hotel in St. Augustine, een heel mooi oud(ste?) stadje. Een diner werd gehouden voor de hele familie, zodat we de hele Amerikaanse familie konden ontmoeten. En daarna een verrassingsfeest met dj en fotoshoot voor de 60ste verjaardag van de moeder van de bruidegom. Allemaal heel gezellig.

Vooraf waren we uitgenodigd om mee te gaan op een cruise. Die hebben we via Sunweb in Nederland weten te boeken. Mooie hut met oceaanview. Helaas werden we ziek tijdens het bezoek aan St Augustine: Corona. Voor de eerste keer. In Nederland zijn we niet ziek geweest met alle vaccinaties. Maar in de VS heeft men mogelijk een andere Corona-variant. Dat hield in dat de cruise niet door kon gaan: een negatieve test is vereist. Waarschijnlijk hebben we corona opgelopen op en rond de vliegvelden in de diverse lange rijen. Na een paar dagen met pillen die heel goed hielpen, hebben we besloten de vakantie met een week te verlengen en de cruise opnieuw te boeken. In de hoop dat de eerste cruise op onze annuleringsverzekering wordt vergoed(?). We hebben van de cruise genoten! Heerlijk gegeten, mooi groot schip met veel entertainment: de MSC Divina, een bezoek aan Nassau op de Bahama's en aan een privé tropisch eiland. Helaas is Sylvia in Nassau gevallen, waarna ze terug aan boord moest. Een opgezet been, zwachtels, pillen. Lastig met de terugreis in het vliegtuig.

Maar het verhaal gaat nu te hard, we zijn nog niet aan het einde van de reis. Ik had besloten om in Florida een auto te huren. Het prijsverschil was zodanig beperkt, dat het een full size werd. Ik dacht aan een Chevrolet Malibu, een VW Jetta of een Honda. Maar op mij stond een Dodge Challenger te wachten. Liefhebbers weten dat ik het dan over een zogenaamde musclecar heb met een beest van een aandrijving, de HEMI. Ik werd er verliefd op. Dat geeft een kick als je op het gaspedaal drukt. Dat geluid! Het is dan lastig om je aan de snelheid te houden. Op de tweede dag besloten we een stukje te rijden en dat af te sluiten op het strand. Helaas regende het op de plaats van bestemming. Waarna we doorreden naar Daytona Beach. Op enige moment kon ik links en rechts af. Maar voor me lonkte de zee achter een stel slagbomen. Ik had al gehoord dat het daar gebruikelijk is om met je auto het strand op te gaan. Vooraf even de auto geparkeerd om te kijken. Er stonden veel grote auto's langs de zee geparkeerd. Ik denk: dat kan ik ook. Ondanks het druilerige weer wilde ik een duik nemen, want de temperatuur was goed en het water zag er lekker uit. Sylvia zag er van af en bleef in de auto. Die zou ik voor haar met de neus naar het water parkeren. Ik reed van het harde zand af om een draai te maken. En ja, de auto zat binnen anderhalve meter vast. Al die andere auto's waren lichter en of hadden vierwiel aandrijving. Deze niet.

Daar sta je dan met je dure huurauto op het strand, waar het langzaam begon te regenen en het werd vloed. Sukkel die ik ben, dacht ik nog. In eerste instantie was het water nog 5 meter van de auto af. Veel hulpzame mensen hebben proberen te helpen, maar het enige gevolg was dat de auto nog verder in het zand zakte. Toen de sleepwagen eindelijk na een half uur kwam, stond het water op anderhalve meter afstand. We hebben wel wat stress gehad. Maar het is uiteindelijk goed afgelopen. Het heeft geld gekost, maar ik was maar wat blij met de held die het voor elkaar kreeg om de auto er uit te krijgen. Ik heb een selfie met hem genomen. Geen schade, omdat ik het zand achter de bumper had weggegraven. De strandwacht had daarvoor gewaarschuwd.

We hebben zoveel meegemaakt die vakantie. Te veel om op te noemen. Een golfkarretje die er mee op hield. Een hele grote uil boven ons in de bomen op River Ranch, die het op het kleine hondje van de familie had voorzien. Een wasbeer in de tuin. Universal Studio's. Een airbootride, aligators...

Een vakantie die met slechte voortekenen begon is onvergetelijk gebleken in positieve zin! Gezellige mensen, een mooie omgeving. Amerika: heel westers, maar toch zo anders! Lekker bijna elke dag Indisch gegeten. Herinneringen om te koesteren. En nu maar hopen dat het been van Sylvia snel geneest.